اتصال به روش فیوژن در فیبر نوری، تکنیکی است که در آن دو کابل فیبر نوری به صورت پایان به پایان به یکدیگر متصل می‌شوند. اتصال فیوژن در فیبر نوری معمولاً بر روی اتصال دهنده‌های فیبر نوری استفاده می‌شود، زیرا اتصال فیبر نوری نسبتاً دائمی است.


روش‌های اتصال فیبر نوری:

  • اتصال مکانیکی: اتصال مکانیکی شامل تراز کردن و اتصال دو یا بیشتر فیبر با استفاده از اتصال دهنده‌ها است. این روش به صورت سریع‌تر و آسان‌تر انجام می‌شود، اما باعث ایجاد افت بیشتری در سیگنال می‌شود، بنابراین معمولاً برای تعمیرات موقت پس از شکستن یک کابل استفاده می‌شود.


  • اتصال فیوژن: اتصال فیوژن با استفاده از قوس الکتریکی یا حرارت، فیبرها را به صورت دائمی با یکدیگر جوش می‌دهد یا آن‌ها را با هم ادغام می‌کند. این روش ترجیحی و رایج‌ترین روش اتصال فیبر نوری با کم‌ترین افت و اتصال قوی بین دو یا بیشتر فیبر است. یکی از متداول‌ترین روش‌های اصلی اتصال فیبر نوری، اتصال فیوژن نامیده می‌شود. این روش برای اتصال دو قطعه فیبر نوری به یکدیگر استفاده می‌شود. انتهای دو قطعه فیبر به روش خاصی به هم متصل می‌شوند تا نور بتواند از فیبر عبور کند. تجهیزات مورد نیاز برای اتصال عبارتند از: 

Fiber stripper

Fusion splicer

Alcohol wipes

Fiber splice connector

Fiber cleaver


نحوه اتصال کابل فیبر نوری:

اتصال فیوژن، یک فرایند پیچیده است و اگر به درستی انجام نشود ممکن است مشکلات اتصال یا قطعی ایجاد شود. مراحل زیر در یک اتصال فیوژن معمولی انجام می‌شود:

برداشتن پوشش پلیمری با حذف پوشش محافظ پلیمری فیبر، تمیز کردن فیبر برهنه با استفاده از الکل برای اطمینان از عدم وجود آلایندگی، شکاف‌زنی فیبر برای ایجاد شکستگی تمیز و امکان ایجاد اتصال بهتر، اتصال دائمی فیبرها با استفاده از اتصال فیوژن، با ذوب کردن هر دو سر فیبر و جوش دادن آن‌ها به صورت دائم به یکدیگر، حفاظت از فیبرهای تازه ذوب شده با استفاده از اعمال مجدد پوشش، آزمایش اتصال جدید با استفاده از دستگاه Optical Time Domain Reflectometer (OTDR) برای اطمینان از عدم وجود افت و اشکال در اتصال


مزایای اتصال فیوژن:

اتصال فیوژن در حال حاضر محبوب‌ترین نوع اتصال مورد استفاده در صنعت فیبر نوری است. در مقایسه با برخی از تکنیک‌های دیگر برای ساخت اتصالات فیبر، اتصال دادن فیوژن مزایای بیشتری دارد. برخی از مزایای استفاده از این روش عبارتند از:


- کاهش افت انتقال و بازتاب‌های ضعیف‌تر 

- ارائه هزینه متغیر کمتر برای هر اتصال فیوژن

- پایداری اتصالات حاصل و دارا بودن بالاترین مقاومت مکانیکی

- عدم نیاز به هیچ ماده‌ای به جز برای حفاظت از فیبر پس از اتصال

- فراهم کردن محیط بهتر و ایمن‌تر برای به حداقل رساندن خرابی‌های کابل

- پایدار بودن اتصالی که فیوژن تولید می‌کند در مقایسه با روش‌های دیگر