کابل‌های فیبر نوری برای کابل‌کشی داخلی زیر سیستم‌های افقی و کابل‌کشی استقامتی ساختمان (SCS) استفاده می‌شوند و از نظر کابل‌های مورد استفاده برای کابل‌کشی در فضای باز، دارای دو پارامتر کلیدی متفاوت هستند: کابل فیبر نوری داخلی که طراحی tight buffer دارند. معمولاً از اجزای زیر در داخل کابل تشکیل شده است: FRP که یک عضو تقویت کننده غیر فلزی است، فیبر نوری tight buffer و Kevlar که برای استحکام بیشتر ساختار کابل استفاده و باعث می‌شود آن را در برابر تنش بالا و کاور بیرونی کابل تقویت کند. روند استفاده از LSZH یا سایر مواد PVC سازگار با RoHS برای ساخت کاور کابل است و به محافظت از محیط زیست و سلامت کاربران نهایی کمک می‌کند.
کابل‌های Indoor:
کابل‌های مورد استفاده برای کاربردهای داخلی عبارتند از:
Simplex cables
Duplex cables
Multifiber cables
Heavy, light, and plenum-duty cables
Breakout cables
Ribbon cables
- کابل‌های Simplex: این کابل‌ها از یک رشته صیقلی فیبر پلاستیکی تشکیل شده است و بیشتر در مواردی استفاده می‌شود که تنها یک خط انتقال و/یا دریافت بین دستگاه‌ها نیاز است یا در مواردی که از سیگنال، داده چندگانه استفاده می‌شود (ارتباط دو طرفه از طریق یک فیبر واحد) مورد نیاز است.
- کابل‌های Duplex: این کابل‌ها از دو رشته فیبر صیقلی یا پلاستیک تشکیل شده است و معمولاً در فرمت ساخت zip cord یافت می‌شود و برای ارتباط دو طرفه بین دستگاه‌هایی که در آن‌ها انتقال و دریافت جداگانه لازم است، استفاده می‌شود. برای زیبایی و راحتی به جای دو کابل سیمپلکس از کابل دوپلکس استفاده می‌شود. کار با یک کابل دوپلکس ساده‌تر است، احتمال گیج شدن دو کانال کمتر است و ظاهر دلپذیرتر است. به یاد داشته باشید، سیم برق لامپ شما، یک کابل دوپلکس است که به راحتی می‌تواند دو سیم مجزا باشد. آیا یک سیم دوپلکس در لامپ حس بهتری ندارد؟ همین استدلال در مورد کابل‌های فیبر نوری، حاکم است. نوع لوله آزاد شامل یک یا چند لوله بافر سخت است که بین ۱ تا ۱۲ فیبر پوشش داده شده را در خود جای داده است. لوله‌های بافر سخت نیز با ژل پر شده‌اند تا محافظت لرزشی و رطوبتی برای فیبرها فراهم کنند. فیبرها به صورت یکپارچه در لوله‌ها قرار گرفته‌اند که به شکلی مارپیچ معکوس در کابل پیچیده شده‌اند و در واقع از جنس بیرونی کابل بلندتر هستند. این آرایش اجازه می‌دهد تا هنگام نصب کابل، مقدار کمی کشش در پوشش خارجی ایجاد شود. کابل Loose tube به طور متداول در ساخت‌وساز OSP (ساخت در بیرون از ساختمان) استفاده می‌شود زیرا برای استفاده در محیط‌های بیرونی سخت طراحی شده است.
- کابل‌های Multifiber: این کابل‌ها شامل چندین لایه فیبر نوری هستند که برای انتقال همزمان چندین خط فرستادن و چندین خط دریافت استفاده می‌شوند.
- کابل‌های Heavy, light, and plenum-duty: این کابل‌ها برای استفاده در محیط‌هایی مانند ساختمان‌ها و فضاهای تأسیساتی طراحی شده‌اند و دارای ویژگی‌های مناسب برای این محیط‌ها می‌باشند.
- کابل‌های Breakout: این کابل‌ها دارای چندین کابل سیمپلکس مجزا در داخل یک کاور بیرونی هستند که از یک نقطه مشترک جدا می‌شوند و برای اتصال به دستگاه‌ها یا پچ پنل‌ها استفاده می‌شوند و شامل چندین کابل سیمپلکس جداگانه درون یک پوشش خارجی هستند. هدف از استفاده از این کابل‌ها، امکان نمایش آسان زیر مجموعه‌های کابل در داخل به هر طول مورد نیاز است. کابل‌ها به طور معمول با دو یا چهار فیبر در دسترس هستند، اگرچه کابل‌های بزرگتر نیز کاربرد دارند.
- کابل‌های Ribbon: این کابل‌ها شامل فیبر‌های نوری موازی هستند که در یک صفحه مشترک قرار دارند و برای انتقال داده‌های بالا و پهنای باند بالا استفاده می‌شوند. در اصل، برای کابل‌های فضای باز استفاده می‌شد. امروزه، از آن‌ها در کابل‌کشی ساختمان‌ها و برنامه‌های کامپیوتری استفاده می‌شود. این کابل‌ها، به طور معمول با حداکثر ۱۲ فیبر، سطح مقطع بسیار کوچکی را ارائه می‌دهند. آن‌ها برای اتصال تجهیزات در داخل کابینت‌ها، در برنامه‌های کاربردی شبکه و مراکز داده کامپیوتری استفاده می‌شوند. علاوه بر این، آن‌ها با اتصال دهنده‌های چند فیبری سازگار هستند و به صورت چند حالته و تک حالته در دسترس هستند.
دیدگاه خود را بنویسید